Robert Henke, de producer achter Monolake, heeft in de loop der jaren een unieke positie verworven in de elektronische muziekwereld. In de late jaren ’90 werkte Henke samen met Gerhard Behles en Bernd Roggendorf aan een revolutionair softwareproject. Dit resulteerde in Ableton Live, een muziekprogramma dat zowel beginners als professionele producers wereldwijd gebruiken. Hoewel Henke al meer dan tien jaar niet meer direct betrokken is bij Ableton, heeft zijn bijdrage aan de ontwikkeling van elektronische muziek een blijvende invloed gehad.

Henke’s tiende album, Studio, is een eerbetoon aan de plek waar hij zich het meest thuis voelt: de studio. Dit album is een ode aan zijn analoge apparatuur en favoriete plug-ins. In tegenstelling tot eerdere albums met sterk uitgewerkte concepten, richt Henke zich in Studio op de basiscomponenten die een Monolake-nummer definiëren: verfijnde drumritmes, zware bas en melodieën die variëren tussen groots en subtiel.

Verandering in stijl

Henke’s vroege werk werd uitgebracht op het label Chain Reaction en stond bekend om zijn sobere dubtechno. Naarmate de tijd verstreek, evolueerde zijn muziek. De ritmes werden complexer en melodieuzer, en zijn muziek bewoog zich steeds verder weg van de traditionele techno. Een hoogtepunt uit deze periode is het album Ghosts uit 2012, waarop nummers zoals “Hitting the Surface” Henke’s vermogen tonen om ritmes langzaam op te bouwen en te combineren met gelaagde texturen.

Sindsdien heeft Henke het tempo van zijn releases verlaagd en meer tijd genomen voor elk nieuw project. In 2020 bracht hij Archaeopteryx uit, een 95 minuten durend werk ter viering van 20 jaar Monolake. Dit album stond vol met complexe IDM-melodieën en syncopische ritmes, maar was soms overweldigend door de vele ideeën die in elk nummer waren verwerkt. Met Studio, vier jaar later, lijkt Henke terug te keren naar een meer minimalistische benadering.

Kenmerken van “Studio”

Een centraal nummer op het album is “Thru Stalactites”, dat de karakteristieke Monolake-stijl goed weergeeft. Het nummer bevat korte samples zoals handdrums en metalen klanken die afwisselen met dub-akkoorden. Dit samenspel tussen leegte en detail creëert een rijke textuur, die ook terug te vinden is in het nummer “Cute Little Aliens”, waarin digitale geluiden als kleine wezens in het geluidslandschap verschijnen.

Henke keert in dit album ook terug naar zijn voorliefde voor lage frequenties. Het nummer “Global Transport” heeft invloeden van Kraftwerk en bevat een syncopisch ritme met stotterende vocals en baslijnen. Op “Red Alphonso” combineert hij een synthetische harp met een aandrijvende baslijn, wat een energieke sfeer oproept die doet denken aan hedendaagse labels zoals Wisdom Teeth.

Wat Studio onderscheidt van eerdere werken zoals Archaeopteryx, is dat Henke in dit album meer speelse elementen introduceert. Op “Stasis Field” bijvoorbeeld, komt een baslijn naar voren die doet denken aan de soundtrack van Miami Vice. In het nummer “The Elders Disgrace” voegt hij een eenvoudig klinkende snaredrum toe, wat een onverwacht humoristisch effect geeft. Dit soort momenten zorgen voor een balans tussen ernst en luchtigheid, en geven het album een toegankelijke en verfrissende sfeer.

Stream “Studio” hier: