De Schotse producer TAAHLIAH is sinds de pandemie een prominente naam in de elektronische muziekwereld. In 2021 bracht ze haar debuutsingle “Brave” uit. Het nummer sloot goed aan bij de hyperpop-trend, met opvallende melodieën, club-georiënteerde beats en emotionele kwetsbaarheid, gecombineerd met synthetische zang. Sindsdien heeft TAAHLIAH grote stappen gezet, met optredens op onder andere Glastonbury en een populaire Boiler Room set. Ze heeft ook tweemaal de Scottish Alternative Music Award gewonnen, wat haar succes zowel in de underground als in de mainstream bevestigt.

Carrièreontwikkeling en genreclassificatie

TAAHLIAH heeft haar carrière ontwikkeld op haar eigen voorwaarden. Na de release van “Brave” werd ze vaak ingedeeld bij het hyperpopgenre. Ze heeft echter aangegeven dat ze deze classificatie beperkt vond, zowel qua identiteit als esthetiek. In een interview legde ze uit dat het genre vaak werd geassocieerd met artiesten van een andere etnische achtergrond dan de hare, en dat de kenmerken van hyperpop deels waren ontleend aan werkende-klasse genres zoals happy hardcore. Haar nieuwe album Gramarye kan dan ook niet eenvoudigweg als hyperpop worden omschreven.

Muzikale verandering in Gramarye

Gramarye laat een nieuwe, meer volwassen kant van TAAHLIAH zien. Hoewel er op enkele nummers nog duidelijke clubinvloeden te horen zijn, zoals de beats op “Eylvue” en de trance-akkoorden op “Dawn”, verkent het album een breder muzikaal palet. In het nummer “Cherish” horen we de stem van naafi, zonder vervorming door autotune, over een eenvoudige gitaarmelodie. Dit toont aan dat TAAHLIAH net zo goed indiepop-ballades kan maken als clubanthems.

Emotionele diepgang

De emotionele intensiteit van het album is duidelijk vanaf de albumhoes, waarop een enkele traan over het gezicht van TAAHLIAH loopt. Nummers zoals het pop-achtige “2018” en het melodramatische “Heavenrise” bevatten veel emotionele diepgang. De nummers zijn rijk aan strijkarrangementen en live-instrumentatie, met bijdragen van de London Contemporary Orchestra en basgitaarpartijen van Devonté Hynes. Deze combinatie van synthetische en organische elementen resulteert in momenten van oprechte schoonheid, met als hoogtepunt het nummer “Angel,” waarin de tekst “The world is hard, but I’m soft like an angel” een gevoel van kwetsbaarheid in een harde wereld overbrengt.

Dansbare tracks en clubinvloeden

Ondanks de emotionele zwaarte van sommige nummers, bevat het album ook dansbare tracks die zorgen voor een welkome afwisseling. Het nummer “Boys,” dat TAAHLIAH al liet horen tijdens haar Boiler Room-set in Manchester, is hier een goed voorbeeld van, met aanstekelijke zanglijnen en energieke beats. Ook “Eylvue” sluit aan bij haar eerdere, clubgerichte werk. Het nummer “Dawn” laat zien hoe TAAHLIAH haar talent voor songwriting combineert met haar ervaring in de clubscene, waarbij het nummer langzaam evolueert tot een trance-epos.

Invloeden uit verschillende genres

Op Gramarye verkent TAAHLIAH ook nieuwe muzikale richtingen. Ze verwerkt gitaren en live-drums uit de indiescene van Glasgow en flirt met invloeden uit het shoegazegenre. “Holding On / Let Me Go” bevat zelfs country-invloeden, waarbij de zang van Pete Tsatsamis samengaat met een eenzame gitaarlijn en drums die klinken alsof ze live zijn opgenomen. Het nummer “Hours” combineert glamrockakkoorden uit de jaren ’80 met elektronische geluiden, waarbij de vocalisten naafi en Tsatsamis een dialoog voeren over verloren liefde.

Stream “Gramarye” hier: